وبلاگ راهکار
» صحن مهربانی ها
متن درباره میلاد امام رضا (ع)
صحن مهربانی ها
ردپای خاطرات بسیاری بر سنگ فرش های صحن مهربانت نقش بسته است. ردپایی خسته و بی حوصله که آهسته آهسته پیش می رود و تا چشمش به گنبد طلایی می افتد جانی تازه در وجودش جریان می یابد و با اشتیاق به سوی ضریحت گام بر می دارد، گام که نه به سوی حرمت می شتابد.
آن طرف تر ردپایی است سریع و چالاک که بی توجه به اطرافیان به سوی ضریحت می شتابد و تا به آستان ضریحت می رسد پاهایش سست شده، دست در دست ضریح می گذارد و دل به دل دریایی تو می سپارد.
آن سوتر ردپایی با احتیاط در کنار عصایی سپید ضرب آهنگ عشق بر گرده ی سنگ فرش ها می نوازد و عاشقانه و با اشتیاق چشم بر دست عنایتت داردکه چشمش را، چشم دلش را بصیرت بخشی تا عشقش به تو چون عصایش سپیدتر از هر سپیدی در وجودش بدرخشد.
سمت چپ او رد ممتد چرخ هایی است که ردپایی مهربان همراهی اش می کند و قدم به قدم با نزدیک شدن به حَرَمت برق طلایی گنبد مهرگسترت در چشمانشان درخشان تر از قبل می شود.
کنار آنها ردپایی است پیر و خسته که ناتوان تر از همه کم کم از دیگران عقب می ماند ولی خود را با زحمت بسیار به سوی حرمت می کشد، او سال هاست که دلش را دخیل حُرمَت با صفای حَرَمت کرده است تا در سعی وصال دل تا دلدار از تو کمک گرفته، سرفراز و پیروز باشد.
نزدیک او ردپایی است کوچک و ظریف که هم پای ردپایی بزرگ و مهربان به سوی طلایی ِگنبد با شادمانی گام های نخستین خود را برمی دارد و با پای کوبیدن بر سنگ فرش ها و بالا و پایین پریدن اولین شادمانه های خویش را در سرای مهمان نوازت تجربه می کند.
ردپا درکنار ردپاست که بر سنگ فرش های صحن مهمان نوازت همراه و بی همراه، تنها و گروه گروه ، یکی یکی و چندتا چندتا عاشقانه می آیند و می روند و در هیاهوی خویش تنها یک آرزو دارند:
آقا جان ! زیارت آخرمان نباشد.
به امید دیدار
نویسنده: محبوبه عباسی
میلاد امام رضا (ع) مبارک
